Net één jaar geleden bracht de uit de Amerikaanse staat Montana afkomstige maar sinds 2007 in Brussel wonende singer-songwriter Matt Watts zijn mooie vijfde album “Queens” uit, een plaat die werd geproducet door Stef Kamil Carlens en Nicolas Rombouts, bassist en samen met Gregory Frateur oprichter van de formatie ‘Dez Mona’ en sinds 2014 eigenaar van zijn eigen opnamestudio ‘Studio Caporal’ in Antwerpen.

Een half jaartje na de release van “Queens” spraken de 33-jarige Matt Watts en de 43-jarige Nicolas Rombouts in diens studio af om na te praten over het pijnlijke verlies van hun gezamenlijke vriend, striptekenaar en kunstenaar ‘Loloman’ aka Ward Zwart die na een scheiding, een verslaving en een depressie tot zelfmoord was overgegaan. Hun ontmoeting leidde tot een spontane jamsessie in de studio waarbij hun uit het niets ontstane composities ook werden opgenomen.

De basis voor hun nieuwste plaat “Muted Songs For Piano” was daarmee gelegd en na een wat meer professionele opnamesessie konden de zeven nummers definitief op plaat worden geplaatst en mocht het album eind april 2021 officieel worden uitgebracht. Als eerste single uit het album werd gekozen voor de fragiele song “Reality” (zie video) waarin het mooie melancholische pianospel voor een sobere akoestische begeleiding zorgt bij het zoals steeds uitstekende intimistische zangwerk van Matt Watts.

De instrumentatie bij alle zeven tracks blijft doorheen het ganse album minimalistisch beperkt tot piano, akoestische gitaar, contrabas en enkele subtiele elektronische soundscapes. De eerste track op het album is het instrumentale “Opening For Loloman”, een eerste eerbetoon aan hun overleden vriend, net als de knappe albumafsluiter die gewoonweg “Loloman” heet. In het nummer “Happy Birthday Miss E.” horen we Matt Watts voor eerst zingen waarna er een vleugje optimisme wordt aangeboden in de wat ruimer georkestreerde song “Fair Weather Friend”.

De teneur van de twee volgende liedjes zal de luisteraar niet echt vrolijk kunnen maken maar eerder donkere en depressieve gedachten weten op te wekken: “I Don’t Believe In Love” en “A Man Without A Future” zijn nu éénmaal geen opbeurende titels voor liedjes, maar deze twee ontroerende songs zijn wel sfeerbepalend voor dit album. Nicolas Rombouts en Matt Watts willen zo gauw mogelijk na het opheffen van de beperkende corona-maatregelen deze liedjes live gaan spelen voor een publiek waar u dan hopelijk deel van zal gaan uitmaken.

(valsam)